Inzicht in myopie
De aandoening kan zich tijdens de pubertijd gaan ontwikkelen en wordt geleidelijk slechter tot het oog stopt met groeien, maar myopie kan ook optreden op zeer jonge leeftijd. Aangenomen wordt, dat ongeveer 1 op de 3 personen in het Verenigd Koninkrijk wordt getroffen door myopie.
Tekenen en symptomen
Er zijn een paar symptomen van bijziendheid waarop u moet letten :
- Hoofdpijn
- Oogvermoeidheid
- Loensen
- Dichtbij objecten zitten (tv of whiteboards)
- Wrijven in de ogen (meer dan normaal)
Complicaties van myopie
Onbehandelde myopie bij kinderen, of een ernstig geval bij een volwassene, kan leiden tot een aantal gerelateerde oogaandoeningen.
Deze zijn:
- Loensen (strabisme) – de ogen draaien in verschillende richtingen.
- Lui oog (amblyopie) – één oog ontwikkelt zich niet op de juiste manier.
- Glaucoom – de druk in uw ogen neemt toe.
- Cataract – de lens krijgt troebele vlekken
- Loslating van het netvlies – het netvlies maakt zich los van bloedvaten (die voedingsstoffen en zuurstof leveren).
Bij ernstige gevallen van myopie kan het oprekken van de oogbal leiden tot scheuring of loslaten van het netvlies. Bloedvaten kunnen onder het netvlies groeien waardoor uw gezichtsvermogen kan worden beïnvloed. Vroege detectie en behandeling kunnen verlies van het gezichtsvermogen voorkomen.
Hoe wordt myopie veroorzaakt ?
Myopie kan worden veroorzaakt door een misvormde lens, hoornvlies of oogbal, waardoor licht het netvlies niet kan bereiken. Dit betekent dat het licht niet wordt gebroken naar de juiste plek in het oog en een wazig zicht wordt veroorzaakt. De aandoening kan een gevolg zijn van verschillende omgevings- en genetische factoren.
De werking van uw oog: de basis
De volgende vier delen van het oog werken samen om te kunnen functioneren:
Het hoornvlies en de lens – deze bevinden zich aan de voorkant van het oog en werken als een cameralens om het licht te focussen op het netvlies.
Het netvlies – dit is een groep lichtgevoelige cellen aan de achterkant van het oog die kleur en licht aanvoelen en deze omzetten in elektrische impulsen.
De oogzenuw – dit is een zenuw achter het oog die de elektrische impulsen doorstuurt om te worden geïnterpreteerd door de hersenen.
Het hoornvlies, de lens en de vorm van het oog
Wanneer het oog correct is gevormd, wordt het licht dat door het hoornvlies gaat direct op het netvlies gefocust door de lens.
Iemand die lijdt aan myopie heeft vaak ogen die iets te lang zijn en daardoor wordt het gebroken licht gefocust vóór het netvlies in plaats van erop.
Soms kan bijziendheid optreden als het hoornvlies onregelmatig is gekromd of als de lens is misvormd, hetgeen ook van invloed is op waar het licht wordt gefocust.
Andere oorzaken
Er zijn een aantal andere mogelijke oorzaken van bijziendheid:
Genetica – kinderen waarvan een of beide ouders lijden aan myopie hebben een grotere kans op het ontwikkelen van de aandoening. Onderzoekers hebben meer dan 40 genen ontdekt die zijn gerelateerd aan slecht zicht op lange afstanden en deze genen kunnen de structuur van het oog aantasten, evenals de communicatie tussen de ogen en de hersenen.
Weinig blootstelling aan buitenlicht – er zijn onderzoeken die aantonen dat tijd die op jonge leeftijd buiten wordt doorgebracht kan helpen het risico op myopie te verminderen. Het kan tevens de progressie vertragen bij wie al lijdt aan de aandoening. Dit kan te maken hebben met de verhoogde niveaus van buitenlicht in vergelijking met binnen.
Werken van dichtbij – lange perioden van concentratie op objecten die dicht bij uw gezicht of lichaam worden gehouden, zoals boeken of mobiele telefoons, kan het risico op bijziendheid verhogen.
Hoe wordt myopie gediagnosticeerd?
Myopie kan doorgaans worden gediagnosticeerd tijdens een standaardoogonderzoek. Omdat kinderen de symptomen mogelijk niet herkennen, is het belangrijk dat u regelmatig een oogonderzoek laat uitvoeren, want vroege detectie kan voorkomen dat het ernstig wordt.
Testen in de kindertijd
De ogen van pasgeborenen worden gewoonlijk binnen de 72 uur na de geboorte getest op opvallende problemen, terwijl een tweede oogtest plaatsvindt wanneer zij zes tot acht weken oud zijn om te controleren op problemen die niet na de geboorte werden gevonden.
Als het kind ongeveer een jaar oud is of tussen de leeftijd van twee en tweeëneenhalf, wordt bij de beoordeling van zijn/haar gezondheid en ontwikkeling ook het gezichtsvermogen gecontroleerd. U kunt een oogtest aanvragen als u zich zorgen maakt.
Kinderen moeten hun ogen ten minste één keer per jaar laten controleren bij een plaatselijke opticien. Deze controles zijn doorgaans gratis voor kinderen die jonger zijn dan 16 jaar en voor kinderen die jonger zijn dan 19 jaar en voltijds onderwijs volgen.
Er zijn drie soorten oogspecialisten waarnaar uw kind kan worden doorverwezen voor aanvullende tests:
Optometristen zijn gespecialiseerd in het testen, diagnosticeren en behandelen van verschillende aandoeningen die betrekking hebben op slecht zicht. Deze kunnen werken in ziekenhuizen, klinieken of bij een opticien, en kunnen gewoonlijk een bril of contactlenzen voorschrijven.
Oogartsen zijn gespecialiseerd in het diagnosticeren en behandelen van oogaandoeningen. Zij werken doorgaans in ziekenhuizen.
Orthoptisten zijn gespecialiseerd in problemen met betrekking tot oogspieren en -beweging, en de ontwikkeling van het gezichtsvermogen. Zij houden gewoonlijk praktijk in plaatselijke klinieken en ziekenhuizen.
Oogtesten
Tenzij anders geadviseerd door een arts of oogspecialist, moeten volwassenen elke twee jaar een routinematig oogonderzoek ondergaan. Een routine oogonderzoek heeft betrekking op het testen van uw zicht en de gezondheid van uw ogen en duurt gewoonlijk ongeveer 20-30 minuten.
De optometrist zal u vragen naar uw medische geschiedenis en de symptomen die u heeft en hoe lang al, en zal wat algemenere vragen stellen over uw levensstijl, gezondheid en de medicatie die u inneemt.
Nadat uw historie bekend is, zal de optometrist een oogonderzoek uitvoeren. Hierbij wordt met een oftalmoscoop door uw pupil geschenen om de reflexen van het oog (hoe wordt gereageerd op blootstelling aan licht) en de binnenkant van het oog te beoordelen. Er wordt ook gekeken naar uw oogcoördinatie en -beweging ter bevestiging dat deze samenwerken.
Uw medische historie en leeftijd kunnen bepalen of u wordt onderzocht op andere aandoeningen. Veelvoorkomende voorbeelden van deze aandoeningen zijn glaucoom, waar de druk in uw oog de oogzenuw kan beschadigen, en diabetische retinopathie, waar het zicht wordt gehinderd door nieuwe bloedvaten die worden gevormd in het oog, als gevolg van een hoog bloedsuikergehalte en hoge bloeddruk.
Nadat de gezondheid van het oog is getest, volgt een zichtonderzoek - uw gezichtsvermogen op lange afstand, van dichtbij en op middellange afstand worden beoordeeld. Uw gezichtsscherpte wordt eveneens getest, waarbij mogelijk gebruik wordt gemaakt van een Snellenkaart waarop de letters geleidelijk kleiner worden. Als u corrigerende brillenglazen draagt, kunt u met en zonder deze bril worden getest. De optometrist kan aanvullende tests uitvoeren wanneer er een probleem is met uw gezichtsvermogen, om exact vast te stellen wat het probleem is en hoe dit moet worden behandeld.
Hoe wordt bijziendheid behandeld?
Myopie wordt gewoonlijk behandeld met corrigerende lenzen, zoals brillenglazen of contactlenzen. Ooglaserchirurgie wint echter aan populariteit (alhoewel deze ingreep mogelijk niet wordt gedekt door uw gezondheidszorgverzekering) en voor gevallen waarbij dit niet werkt of niet mogelijk is, kunnen kunstmatige lenzen worden geïmplanteerd, maar dit laatste is een relatief nieuwe methode.
Preventie
Myopie kan niet echt worden voorkomen en als kinderen ouder worden, kan het vaak verergeren. Hoe eerder een kind het gezichtsvermogen begint te verliezen, hoe sneller het gezichtsvermogen kan verslechteren en hoe ernstiger het kan worden naarmate hij of zij ouder wordt. Dit proces stopt echter gewoonlijk rond 20-jarige leeftijd.
Hoewel er geen behandeling is die deze verslechtering kan stoppen, zijn er een aantal methoden om de progressie te vertragen:
Atropine oogdruppels - onderzoek heeft aangetoond dat deze druppels ervoor kunnen zorgen dat de aandoening zich langzamer voortzet. Sterke oogdruppels kunnen echter bijwerkingen veroorzaken (bv. fotofobie of moeilijkheden met lezen), terwijl minder sterke oogdruppels niet verkrijgbaar zijn voor verkoop in het VK.
Bifocale contactlenzen – deze kunnen tevens helpen de progressie van myopie te vertragen.
Orthokeratologie - deze methode wordt niet vaak gebruikt. Door tijdens de slaap een harde contactlens te dragen, wordt de kromming van het hoornvlies tijdelijk gereduceerd om uw zicht gedurende de dag te verbeteren zonder dat u corrigerende brillenglazen/contactlenzen hoeft te dragen. Het is echter geen remedie omdat het hoornvlies normaal gezien na een tijdje zijn normale vorm weer aanneemt.
Corrigerende glazen
Corrigerende glazen worden volgens specifiek voorschrift bij u aangemeten en zij helpen het licht rechtstreeks te focussen op uw netvlies, waardoor de refractieafwijking die de aandoening veroorzaakt wordt gecorrigeerd en ervoor zorgt dat objecten veraf duidelijk en scherp zijn.
Omdat uw gezichtsvermogen verandert naarmate u ouder wordt, kan uw voorschrift ook veranderen. Als gevolg daarvan wordt het mogelijk dat u twee brillen nodig hebt: een voor veraf en een voor dichtbij. Wellicht vindt u het makkelijker om bifocale of varifocale glazen te gebruiken om beide afstanden te kunnen zien met slechts één bril.
Omdat contactlenzen een licht gewicht hebben en over het algemeen niet zichtbaar zijn, kunnen deze de voorkeur krijgen boven een bril. Contactlenzen hebben echter meer onderhoud nodig. Wegwerplenzen worden doorgaans een dag gedragen en daarna weggegooid, terwijl herbruikbare lenzen moeten worden gedesinfecteerd voordat u ze opnieuw kunt gebruiken. Ze mogen niet ‘s nachts worden gedragen omdat ze een infectie kunnen veroorzaken wanneer ze worden ingeklemd. Hygiëne van de contactlenzen is tevens essentieel om een verhoogd risico op een infectie te voorkomen.
Ooglaserchirurgie
Ooglaserchirurgie wordt gebruikt om refractieafwijkingen te corrigeren. Bij het behandelen van myopie wordt de laser gebruikt om delen van het hoornvlies te verwijderen en deze enigszins af te vlakken, waardoor het licht zich kan focussen op het netvlies in plaats van ervoor.
Er zijn drie hoofdtypen van ooglaserchirurgie :
- Fotorefractieve Keratectomie (PRK) – een excimerlaser wordt gebruikt om een deel van het oppervlak van het hoornvlies (epitheel) te verwijderen, waardoor het hoornvliesweefsel wordt blootgelegd. De laser wordt dan gebruikt om het weefsel (stromale cel) te hervormen om de refractieafwijking te corrigeren.
- Laser Epithelial Keratomileusis (LASEK) – alcohol wordt gebruikt om het epitheliale oppervlak zachter te maken voordat een flapje hiervan wordt opgetild om de stromale laag bloot te leggen. De laser wordt dan gebruikt om het hoornvliesweefsel te hervormen, waardoor de refractieafwijking wordt gecorrigeerd.
- Laser In Situ Keratectomie (LASIK) – de chirurg snijdt een flapje in het corneale oppervlak met een mechanisch instrument, alvorens de laser te gebruiken om het hoornvliesweefsel te hervormen en de flap terug te plaatsen. Deze methode is doorgaans het minst pijnlijk en heeft een snelle hersteltijd. Het is tevens de meest toegepaste procedure van lasercorrectie. Deze ingreep kan echter alleen een optie zijn als het hoornvlies dik genoeg is en omdat de operatie het meest complex is, kunnen eventuele complicaties ernstiger zijn.
Risico’s:
Alle chirurgische procedures kunnen bepaalde risico’s inhouden en uw chirurg moet deze met u bespreken alvorens een beslissing te nemen.
De volgens risico’s worden geassocieerd met oogchirurgie :
- Als de correcties van het hoornvliesweefsel verkeerd werden ingeschat, kan dit leiden tot een verslechterd zicht.
- De flap kan gaan groeien in het corneale weefsel en dit kan leiden tot zichtproblemen waarvoor een nieuwe operatie nodig is.
- Het hoornvlies kan te dun worden en dit kan leiden tot vermindering of verlies van gezichtsvermogen. Deze aandoeningwordt ecstasis genoemd.
- U kunt een aantal maanden last hebben van droge ogen, maar dit kan worden behandeld met speciale oogdruppels.
- Uw nachtzicht kan een aantal weken minder zijn.
- U kunt een nevelig effect voelen in de nabijheid van helder licht.
Ooglaserchirurgie is niet beschikbaar voor iedereen en kan ongeschikt zijn voor :
- Mensen met diabetes – zij kunnen lijden aan oog-gerelateerde complicaties die zouden kunnen verslechteren door de operatie.
- Mensen met aandoeningen die het immuunsysteem aantasten - een verzwakt immuunsysteem kan het moeilijker maken om te herstellen van de operatie.
- Vrouwen die zwanger zijn of borstvoeding geven – hormonen in uw lichaam kunnen kleine fluctuaties in het gezichtsvermogen veroorzaken, waardoor het moeilijker wordt om de operatie nauwkeurig uit te voeren.
- Mensen met andere ooggerelateerde problemen - zoals cataract of glaucoom.
Lensimplantatie
Lensimplantatie is een alternatieve behandeling die nuttig kan zijn voor mensen die het moeilijk vinden een bril of contactlenzen te dragen, of voor mensen wiens bijziendheid bijzonder ernstig is.
Een kunstmatige lens wordt geïmplanteerd door middel van een insnijding in het hoornvlies om te helpen het licht rechtstreeks op het netvlies te focussen. Er zijn twee varianten van lensimplantatie:
Phakic-implantaat – een kunstmatige lens wordt geïmplanteerd zonder dat de natuurlijke lens wordt verwijderd. Dit is vaak de voorkeursmethode voor jongere mensen die geen problemen ondervinden met lezen. Phakic-implantaten kunnen resulteren in beter zicht dan alternatieve vervangingen van de lens - de meeste mensen die deze behandeling ondergaan, zien een aanzienlijke verbetering in het gezichtsvermogen en ongeveer een kwart van de patiënten bereikt een bijna normaal zicht. Phakic-implantaten gaan echter gepaard met een groter risico op complicaties (bv. cataract).
Kunstmatige vervanging – een kunstmatige lens vervangt de natuurlijke lens op een manier die vergelijkbaar is met een staaroperatie. Kunstmatige vervangingen kunnen geschikter zijn voor volwassenen (meestal ouderen) wiens ogen al beschadigd zijn, of die lijden aan een andere oogaandoening (bv. glaucoom of cataract).
Bij alle medische en chirurgische procedures kunnen complicaties optreden – een probleem dat gewoonlijk wordt geassocieerd met kunstmatige lensimplantaten is posterieure capsule vertroebeling (PCO). Een gedeelte van de geïmplanteerde lens verdikt en wordt wazig - dit gebeurt normaliter een paar maanden tot een jaar nadat de operatie is uitgevoerd. Laserchirurgie kan het aangetaste deel van de lens verwijderen.
Er kunnen andere problemen optreden als gevolg van kunstmatige lensimplantaten:
Kunstmatige lensimplantaten worden niet altijd (of niet volledig) gedekt door uw ziektekostenverzekering en de kosten van de ingreep voor beide ogen zijn ongeveer € 3.000 - € 5.000.
CORRIGEER UW MYOPIE DANKZIJ HET EYEZEN-BRILLENGLAZENGAMMA
